بزرگ آقا نه شهرزاد

شهرزاد، اسم است. اسم دختر ایرانی؛ که امروز بیشتر از اینکه نام دختر باشد نام یک سریالی است که به خوبی جای خود را در دل مردم پرکرده است از دوشنبه های شهرزادی. چند وقتی است که دوشنبه ها میان جوانها کمی متفاوت تر از دیروز و پس روزش است؛ و همین نشان از جایگاه شمولیت عام این ملودرام می باشد.

ملودرامی که روایتگر داستانی از ده سی می باشد. ده سی، دهه پر مخاطره ایران بود که وصفش را همه می دانند. اما امروز زمانه هم عجیب شده و هردم عجیب تر می شود. امروز همه اگر بزرگ آقا نباشد، "آقا بزرگ" می باشد. این شرح مفصل است و از حوصله این متن خارج؛ ولی قصد از این نوشتار ارائه ای حرفی است که آنچه امروز افرادی تلاش می کنند زمان را قابل تحمل تر کنند شایسته نیست که کتک بخوردند. یا ایکاش آدمی را بزرگ آقا بزند نه آقا بزرگ، که افتخاری است.

من این حروف نوشتم چنان که غیر ندانست/ توهم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی

سریال داستان "بزرگ آقا" است که شهرزاد نقل می کند و به عنوانی دانای کل در همه جا هست. حسن فتحی در فصل اول بزرگ آقا را تعریف کرد و در فصل دوم بزرگ آقا را توصیف کرد و بایسته است که در فصل سوم یا هر فصل دیگری بزرگ آقا را تمام کند. کش دادن داستان بهتر از آن است که مثل خیلی از سریالها مثلا معروف تلوزیون با پایان خوش تمام شود.

                                                      گلمحمدی

                                                      مدرس دانشگاه